#نامه_ی_دوازدهم.
🐳
سلام موی خوب و مهربانم.
نامه ای کوتاه برایت مینویسم.
در طی 21+7 روز آینده
خواهم فهمید که آیا تمایلی به زیستن در من هست یا نه.
تنها در صورتی که میلی درونی داشته باشم،
آن را ادامه خواهم داد.
فکر میکنم منشا تمام مشکلاتی که داشته ام همین است
نمیدانستم
که آیا واقعا دوست دارم زندگی کنم؟
یا گلدانی بی ریشه در دست دارم.
یادت هست یک روز برایمان گفتی،
" فهمیدن مشکل،تقریبا همه چیزه." ؟
من تازه فهمیده ام که این سالها چه ام بوده است.
مو
ممکن است در نقطه ای دور در قلب من
در قلب دخترک بنفش دریاهای تو
یک دخترکی در حال زیستن باشد که میلی به زیستن نداشته باشد.
من پیدایش میکنم.
با او حرف میزنم.
چشمهایش کلید این حال نابسامان است.
بعد شنیدن حرفهایش
یا زندگی میکنم یا به دنیایی زیباتر میروم.
میدانی که
پرواز در ارتفاعی کوتاه
بالهای "لعو" را دچار انسداد شریان های حیاتی رویاهایش میکند
و اگر ادامه دهد
یک روز خیلی خیلی معمولی
که آفتابی یا بارانی یا برفی ست
بطور خیلی ناگهانی با لبخندی روی لبهایش
سقوط میکند و میمیرد.
تو که این را نمیخواهی؟
خودم هم همینطور.
دخترک غمگین درونم منتظر من است.
🌲🍃🌿
دوستدار تو :
راسن.
همان دخترک بنفش دریاها
همان سنجاب کوچولوی تو
همان بچه : )
که دوستت دارد..
از جان و دل🍃
بیشتر از جان و دل..
مراقب خودت باش💜🌲
96/7/6
1:28 بامداد.
فینا (شادی)
